شعری از فرحناز اسماعیل بیگی

زندگی می‌گذرد، خاطره‌ها می‌ماند
می‌روید از نظر و یاد شما می ماند

عمر، چون باد دی و فصل خزان در گذر است
لحظه‌ها می‌رود و مهر و وفا می‌ماند

دوستی یک اتفاق ساده، اما ماندنیست
خلق نیکوست، که  از دوست، بجا می‌ماند

مرو از حلقه یاران و رفقیان، جانا
مگسل این بند، همین رابطه‌ها می‌ماند

یک گلستان، زگل نرگس و داوودی باش
که ز هر باد صبا، رایحه‌ها می‌ماند

برحذر باش مکدر نکنی خاطره‌ای
که سیاهی به دل آینه‌ها می‌ماند

حرمت خلق نگهدار و به خود غره مشو
می‌رود پست و مقام ، از تو چه‌ها می‌ماند

خوشتر از حادثه عشق ندیدم به جهان
از همه عمر همین حادثه‌ها می‌ماند