ارواح مومنان بعد فوت

امام صادق(ع) می‌فرماید:

 زمانی که روح مؤمنان توسط خداوند بزرگ گرفته می‌شود، خداوند آن روح را (در برزخ و قبر) در قالب و بدنی مثل بدن دنیایی قرار می‌دهد.

برزخ در لغت

 «برزخ» در لغت به چیزی که میان و بین دو چیز دیگر قرار گرفته شده باشد و چون عالم قبر بین دنیا و آخرت می‌باشد به آن برزخ گویند.

 امام سجاد (ع) فرمود:

 «انّ الْقَبْرُ رَوْضَةٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ أَوْ حُفْرَةٌ مِنْ حُفَرِ النَّار.»

قبر یا باغی از باغ‌های بهشت است یا گودالی از گودال‌های آتش جهنم می‌باشد.

 بر همین مبنا امام صادق (ع) فرمود:

 «والله ما نخاف علیکم الا البرزخ»

به خدا قسم ما بر شما نمی‌ترسیم مگر برزخ را.

 رسول مکرم اسلام (ع) فرمود:

 مثل مؤمن در دنیا مثل جنین در شکم مادرش است، بچه وقتی که از مادرش فارغ می‌شود به خاطر اینکه از رحم مادر خارج شده، گریه می‌کند، اما زمانی که نور عالم دنیا ( با آن همه وسعت و زیبایی‌اش را نسبت به رحم مادر دید) دیگر دوست ندارد به شکم مادرش برگردد.

همین حالت را مؤمن دارد. مؤمن هنگام مرگ بی‌تابی می‌کند و ناراحت است، اما وقتی به سوی پروردگارش در عالم قبر رفت، دیگر دوست ندارد به دنیا برگردد، همانطوری که طفل بعد از ولادت دیگر دوست ندارد به مکان اولیه و شکم مادرش برگردد.