در نکوهش سوال

ای برادر تا می توانی دست حاجت پیش حق تعالی دراز

کن،ودرنزد لئیمان روزگار به جهت لقمه نانی آبروی خود مریز.

بدان که خلعت سلطان اگرچه عزیز است ،جامه خلقان(کهنه)از آن عزیزتر وخوان بزرگان اگر چه لذیذ است،خورده انبان خود بالذت تر.

 

سرکه ازدست رنج خویش وتره                  بهتر از نان کدخدا وبره

 

و ای عزیزاز عدم درهم(دینار) ،درهم مباش،ودین را به دنیا مده که در روز جزا گویند:دین آر،نه دینار.

حکما گفته اند:اگر آب حیات به آبرو فروشند دانا نخرد،که مردن به علت به اززندگی،به ذلت.

 

برای نعمت دنیا که خاک بر سر آن

                                        منه زمنت هر سفله بار برگردن

به یک دو روزه،رود نعمتش زدست ولی

                                       بماندت ابد الدهر عار بر گردن

 

پس ای جان من توکل بر خدا کن وقطع طمع از خلق کن واعتنائی به آنچه در دست ایشان است منما وبگو،

 

ما آبروی فقر وقناعت نمی بریم

                                        با پادشه بگوی که روزی مقدر است

  

منبع   پنجاه درس اخلاقی محدث قمی(اعلی الله مقامه)