ابوریحان بیرونی پس از پنجاه سالگی به جهت امتناع علمای هندی از تعلیم به زبانی غیر از زبان سانسکریت،آن زبان را یاد گرفت و پس از آن پدر تاریخ هند نام گرفت.
منبع
ابوریحان بیرونی، فلسفه قدیم هند از کتاب تحقیق ماالهند، ترجمه ی اکبر داناسرشت، چاپ سوم تهران امیر کبیر 1363، ص،5و6