توکل بر خدا

 

خداوند میفرمایند:

به عزت و جلالم سوگند هرکس به غیر من امید ببندد آرزویش را ناکام میکنم ،لباس مذلت را نزد مردم بر او پوشانده و او را از درگاهم دور میکنم ،آیا در سختی ها به من امید بسته ، در حالی که سختی ها در دست قدرت من است؟آیا به غیر من دل بسته و بر در دیگران میکوبد و بدانها میاندیشد در حالی که کلید های درهای بسته در اختیار من است؟ و در من برای کسی که مرا بخواندگشوده است؟

کیست که در ناهمواریها به من امید بست و نا امیدش کردم ؟کیست که در امور مهم به من امید داشت و ناکامش ساختم ؟آرزو های بندگانم رانزدخویش نگاه داشته ام ولی گویی آنها از نگهبانی من خشنود نیستند !آسمانها را از فرشتگان پر کرده ام تا تسبیح مرا گویند و به آنان فرمان داده ام که درها را میان من وبندگانم نبندندولی آنان به گفته هایم اعتماد ندارند آیا کسی که به او دشواری رسیده نمیداند هیچکس جزمن و با اجازه من نمیتواند آن دشواری را برطرف کند ؟اورا چه شده که از من غافل است ؟

ظلمی که بخشیده می شود و ظلمی که بازخواست می شود

 امیرالمومنین امام على علیه‌‏السلام:بدانید که ظلم بر سه گونه است: ظلمى که هرگز بخشیده نمى‏‌شود، ظلمى که بازخواست مى‏‌شود و ظلمى که بخشوده مى‏‌شود و بازخواست نمى‏‌گردد.
امّا ظلمى که هرگز بخشیده نمى‏‌شود، شرک ورزیدن به خداست ... اما ظلمى که بخشوده مى‏‌شود، ستمى است که بنده با ارتکاب بعضى گناهان کوچک به خود روا مى‏‌دارد و امّا ظلمى که بازخواست خواهد شد، ستم بندگان به یکدیگر است.
متن حدیث:امیر المؤمنین علیٌّ علیه‏‌السلام:
ألا وإنَّ الظُّلمَ ثلاثةٌ :فَظُلمٌ لا یُغفَرُ ، وظُلمٌ لا یُترَکُ ، وظُلمٌ مَغفورٌ لا یُطلَبُ ، فأمّا الظُّلمُ الذی لا یُغفَرُ فالشِّرکُ بِاللّه ... وأمّا الظُّلمُ الذی یُغفَرُ فَظُلمُ العَبدِ نفسَهُ عندَ بعضِ الهَناتِ ، وأمّا الظُّلمُ الذی لا یُترَکُ فظُلمُ العِبادِ بَعضِهِم بَعضا .

«نهج‌البلاغه، خطبه176» 

 

راه بهتر

فکر کن!راه بهتری باید وجود داشته باشد